فکرهایت در ذهن میچرخند ...

فکرها موزون میشوند

آنقدر موزون که باید

                          از تالار ذهن خارجشان کنی ...

اما می مانند ....

و تو میشوی مادر

و احساست پدر اشعارت میشود ....

دوستشان داری ...

چه زندگی شورانگیزی ...

امابه هرحال

هر نطفه ای باید روزی به دنیا بیاید ....

مغز بکرزایی میکند ...

سرت گیج میرود

آنقدر در پیچ و تاب افکارت غرق میشوی

که نمیفهمی با یک انفجار

شعرت متولد شده ....

شعر

حاصل ازدواج مغزیست ....

معصومه کهندانی

ولی یه عمره جات خالیه پیشم

ندیدمت چه احساس غریبی

ندیدمو برات دلتنگ میشم!!!

همش حس میکنم نزدیک میشی

تو حتی خواب و رویامو گرفتی

خودت احساسمو درگیر کردی

خودت تنهایی دنیامو گرفتی!

بیا تا کفترا دورت بگردن

براشون هر قدم دونه بپاشی

چراغون میکنم پس کوچه هارو

شاید قسمت بشه این جمعه باشی

تا کی واسه رسیدن استخاره؟

شاید صدسال دیگه م بد بیاره

نمیدونم شاید دست تو هم نیست

خدا شاید برات دلشوره داره !

فقط بگو کدوم هفته کدوم روز؟

کجا منتظر رسیدنت شم؟

میخوام کاری بدم دست خودم که

خودم بهونه ی اومدنت شم

سپردی دست کی پیراهنت رو؟

که یک عمره برامون نمیاره

چه بوی نرگسی می پیچه اینجا

اگه این باد سرگردون بذاره!!!

حدیث دهقان